– Кешке досым тойға шақырды.
– Барсайшы…
– Барсам да, бармасам да, екінші рет шақырмайды ол.
– Неге?
– Өйткені менде апарар ақша жоқ.
– Сонда…
– Барсам «келді, бір тиын әкелмеді» деген қара тізімге кіремін. Бармасам «білдей жерде жұмыс істей тұра, сараңдық танытып келмеді», – дейді.
– Ех, дүние.
– Дүние – байлық, барлық. Ал менікі – жоқшылық.
– Не істейік?
– Қоңырау шалып, мені сұраса «іссапарға кетті» де.
– Ақшаң жоқ, қайдағы командировка?
– Ұйықтайтын бөлмеге кеттім, оған «сеть жоқ жақта шығар» де, ондай ауыл шүкір, жетеді ғой, бізде.
Қоңырау. «Байланыс аясынан тыс жерде, немесе ұялы телефоны сөндірулі. Т-у-к-т-у-к…».
Әдебиет БЕЛГІБАЙҰЛЫ